Jæja... gengur svakalega vel að klára þetta!!! Not!
Í sögunni var ég komin til Hervey Bay. Við komum seint á staðinn, þreytt og mygluð. Við fórum að hostel sem heitir Beaches... sem var að vísu ekki við ströndina! Þar bókuðum við okkur í ferð til Fraser Island og átti kynninginn að fara fram daginn eftir. Við skildum Mike, Becs og Teresiu eftir á hostelinu og fórum að finna okkur stað fyrir Pam. Eftir smá rúnt fundum við fínan stað og eftir smá myndatökur af sólarlaginu var skellt sér í smá internet. Þreytan var svo mikil að við ákváðum að fá okkur að borða nálægt Pam og sleppa því að fara niður á hostel og hitta gengið. Við, Ég, Michael og Jan, fundum okkur kínverskan veitingastað og fengum okkur að borða. Siðan var bara farið að sofa.
Daginn eftir var farið á fund á hostelinu og hitt restina af "áhöfninni" Við vorum að fara í 4WD ferð til Fraser Island, sem er stærsta sandeyja í heimi. Eyjan er öll úr sandi en á henni vex samt regnskógur. Svo eru varla nokkrir vegir, heldur er bara keyrt á ströndinni eða smá vegslóðum. Við vinirnir erum sex saman en bílinn sem við fáum tekur 11 manns. Þannig að á okkur var bætt fimm manns. Þetta voru þrír svíar; Erik, Magnus og Gustav, svo var það bretinn sem ég man ekki í augnablikinu hvað heitir... við skýrðum hann Porno, veit ekki alveg af hverju... hann var alveg vel truflaður, en skemmtilega truflaður. Svo síðastur og síðstur var Randy, Ameríkani.
Eftir smá kynningu þurfum við að ákveða hvað við ætluðum að kaupa að áfengi og mat. Hópurinn átti að ákveða matinn saman og svo að fara að versla. Dagurinn fór í allskonar verlun og skipulagningu. Eftir fyrsta klukkutímann fórum við að sjá að Randy yrði erfiður. Hann kunni allt, vissi allt... hann var skógarvörður, kunni fyrstu hjálp, hafði verið kokkur, rútubílstjóri... jamm, það þekkja allir einhvern svona fávita! Og auðvitað kom í ljós að hann kunni ekkert, vissi enn minna og var lasinn á geði!!! En meira um það seinna.
Eftir allt þetta var farið snemma að sofa því við áttum að mæta um klukkan sjö að ná í bílinn daginn eftir.
Dagurinn byjaði eins og allir aðrir dagar í Ástralíu; sól, hiti og expressó með flóaðri mjólk! Já, mér var spillt að litlu strákunum mínum! Eftir að hafa farið og náð í restina að liðinu og keyrt niður að bílaleigu var bílinn hlaðinn að góðgætinu og kynning á eyjunni haldinn. Síðan var haldið af stað. Var keyrt niður að bryggju og beðið eftir bátnum sem átti að flytja okkur yfir á eyjuna. Eins og venjulega var Ástralíu tími á bátnum... allt svo easy og rólegt! Þannig að það var ekkert hægt að gera en að bara detta í það... klukkan var nú alveg að verða tíu! Útnefndir voru tveir bílstjórar og restin opnaði bjór. Við vorum í samfloti með tveimur öðrum bílum frá sama kompaní og við og allir fengu sér bjór. Nokkrar myndir voru teknar og fíflagangur og læti einnig!
Eftir stutta siglingu var komið á eyjuna. Og var byrjað að keyra ranga leið og villast alveg herfilega... eins okkur einum er lagið! Eftir nokkur pissustopp og ýtustopp, fundum við loksins eitthvað sem vert var að skoða og var farið í stutta gönguferð. Eftir mikið að fíflalátum... m.a. að hlaupa um allt með lítinn svía í fanginu og með stóran breta á bakinu... bara til að sanna hversu mikill jaki ég er!!! Síðan var keyrt niður á strönd og flak af gömlu skipi skoðað, en vegna mikillar drykkju hjá okkur öllum var allt skoðað á hlaupum og við vorum svo svöng að við stoppðum á ströndinni og fengum okkur hádegismat... mjög seint að vísu! Eftir það var farið að finna tjaldstæðið og tók það nokkurn tíma vegna tíðra pissustoppa og vöntun á fólki sem gat lesið á kort! Eftir nokkra stund komum við á staðinn og var tekið til við að tjalda... sem gekk alveg furðu vel og voru sett upp tvö tjöld... halli og skakki hefðu verið fín nöfn á þau. Svo var tekið til við eldamennsku og svo var djammað stíft fram á miðja nótt með ferð á ströndina til að stunda fleiri krókódílaveiðar. En þar sem engir krókódílar eru á Fraser Island var bara skellt sér í ýmiskonar vitleysu eins og fimleika og að grafa fólk í sandinn... endalaust gaman.
Daginn eftir var vaknað snemma(ish) og haldið að skoða eyjuna... flestir ákváðu að byrja ekki daginn með drykku heldur geyma það til seinni tíma... þ.e. allir nema Porno sem hélt uppi heiðri okkar alkóhólistanna(meira um þá nafngift seinna!) Fundum við lítið yfirgefið vatn... vorum að vísu villt og römbuðum á það!... en það var enginn nema við og ákváðum við að skella okkur í sund... Randy til mikillar raunar, þar sem við vorum búin að sóa svona svakalegum tíma í að skemmta okkur. Allt var svakalega fallegt þarna og litlar skjaldbökur syndandi um vatnið. Allir hoppuðu úti nema Randy sem stóð á bakkanum og argaði og gargaði og benti á úrið sitt. Við ákváðum bara að synda það langt út í vatnið að við heyrðum ekki lengur í honum! Eftir 25 mínútur(Randy tók tímann) var farið uppúr og hófst þá mikið rifrildi á milli okkar allra og Randys. Eftir að hafa nokkrum sinnum hætt við að drekkja honum í vatninu(vildum ekki menga svona fallegan stað!!!) þá fór hann bara í fýlu! Hans hugmynd af þessum þremur dögum sem við höfðum á eyjunni, var að sjá allt en stoppa bara stutt á hverjum stað. Þetta myndi þíða að megnið af tímanum myndi fara í keyrslu á milli staða og ekkert fjör. Þannig að þar sem við vorum búin að sóa miklum tíma í þetta rugl þá ákváðum við að skella okkur á fallegasta staðinn á eyjunni, Lake McKenzie, sem er svakaflott tært, blátt vatn með hvítum fíngerðum sandi sem strönd. Þarna eyddum við restinni að deginum, fengum okkur að borða og höfðum það gott. Fýlupokinn Randy virtist skemmta sér ágætlega... en gaf okkur illt auga ef við virtumst vera að skemmta okkur of vel.
Eftir skemmtilegan dag var aftur haldið á tjaldstæðið og tók Randy nett flipp þegar við neytuðum öll að vakna klukkan sex um morguninn næsta morgun og drífa okkur af stað að skoða "allt sem eftir var" Hann var alveg stjörnuóður og sagði að við hefðum gert munnlegt samkomulag um það fyrr um daginn... hvað er að þessum gaur! Eitthvað hafði klikkað við innkaupin á matnum fyrir hópinn(Randy sá um það!) og var til eitthvað lítið fyrir kvöldmatinn. En allt þetta gáfaða fólk bjó bara til hina fínustu kássu úr öllu sem var eftir og hefði verið mikil sátt um matinn ef Randy hefði ekki krafist að fá nærri því helminginn af matnum fyrir sig einann! Þarna sauð loksins upp úr öllu og reiddist Mike svo að hann greip í Randy og var nærri því búin að banka hann, en þar sem Randy hótaði að kæra hann(týpískur Ameríkani!!) þá taldi hann það ekki vera þess virði. Hinir tveir hóparnir fylgdust með öllu og voru svakalega ánægðir með að þeir hefðu ekki endað með þennan vitleysing í sínum hópi!
En við erum nú svo skemmtilegur hópur að við ákváðum að láta þetta ekki skemma fyrir okkur og leyfðum Randy að gera það sem hann vildi og tókum upp drykkju og drykkjuleiki. Eftir nokkra stund tókum við eftir að við vorum að verða búin með áfengið okkar... og var það ekki líklegt... grunaður er Randy til þessa dags að hafa tekið það og gefið og hent til að hefna sín. En við náðum að kaupa smá meira áfengi og partýið hélt áfram... En svo kom í ljós að Randy var búin að stela bíllyklunum og neitaði að skila þeim(Mike skráður fyrir bílnum) og sagði að hann ætlaði að fara að sjá "allt" klukkan sex um morguninn með eða án okkur! Það var ein að reglunum hjá Bílaleigunni að ef einn fer, fara allir... aldrei má bara einn vera í bílnum á rúntinum! Núna hafði fílfið loksins náð að skemma fyrir okkur kvöldið... svöng, áfengislaus og bíllaus. Fengnir voru málamiðlunarmenn og tók það allt kvöldið að fá lyklanna til baka. Og þessi maður kvartaði yfir okkur þegar við komum til baka!!!!
Daginn eftir var vaknað klukkan átta... ekki sex, en Randy náði að vekja alla þá... var að vísu búin að reyna í klukkutíma... en hann stóð fyrir utan tjöldin og flautaði með einhverri dýraflautu sem notuð er til að fæla frá Dingóa. Maðurinn á náttúrulega við einhver vandamál að stríða!!! En við tókum okkur saman og fengum okkur smá morgunmat... lítið til sko!. Svo var farið að stað. Fyrst fórum við að skoða Indian Head sem er klettur niður á strönd og við klifruðum hann. Frá toppinum sést niður í sjó og þar má sjá stóra hákarla synda um... pant ekki synda þarna! Eftir það fórum við að sjá Champagne pools... geggjað flott. Þurftum að vísu að klifra smá kletta til að sjá þá, þar sem göngustigurinn þangað var í viðgerð. En þetta eru svona "sundlaugar" alveg niður við sjóinn og þegar öldurnar koma yfir steinanna þá koma loftbólur í vatnið og manni líður eins og maður sé að synda í kampavíni. Síðan var hádegismatur... smá Weetabix wannabe og bananar... jummy... maður varð bara virkilega saddur!!!
En þar sem báturinn átti að fara seinni partinn ákváðum við að keyra áleiðis en stoppa aftur við Lake McKenzie og klára ferðina þar. Eins og áður var alveg brill að koma þangað. Eftir smá stopp var haldið í bátinn og farið í land. Þar kvartaði og kveinaði Randy við alla sem voru nálægt og sagði að við værum alkóhólistar og að vildum ekki sjá neitt nema ofaní bjórinn... o.s.frv. Eins og mátti búast við tók engin hann alvarlega og örfáir nenntu að hlusta á hann. Þegar hann kvartaði á ferðaskrifstofunni sem við pöntuðum ferðina var sagt við hann; við hverju bjóst þú, bóka í gegnum ferðaskrifstofu sem gerir út á bakpokaferðalanga!
Þó að þessi vitleysingur hafi verið með, þá var svaka gaman og ég skemmti mér frábærlega.

Þegar við komum í land var Pam sótt og ákveðið að gista á hosteli þessa nótt. Við ætluðum að hittast, allir hópurinn -Randy, en allir voru svo þreyttir að ekkert var úr því. Ég, Jan og Michael fórum á Subway og ræddum áframhaldandi ferðalag og komumst að því að tíminn væri að hlaupa frá okkur og við þurftum að fara að koma okkur áleiðis til Sydney. Og var ákveðið að fara að stað morguninn eftir.
Morguninn var erfiður... Vakna drullu þreyttur og þurfa að pakka og kveðja. Theresia ætlaði að vera lengur og fara svo eitthvað annað og Mike var á leiðinni til baka til Cairns. Þannig að mikil kveðjustund var á bílaplaninu og ég er ekki frá því að nokkur tár hafi verið þurrkuð í skyndi úr augum. Svo lögðum við af stað í næsta ævintýri, ég, Jan, Beks og Michael... en það verður í næsta bréfi. Vonandi fer ég nú að klára þetta fljólega.